Aan het woord is prof.dr. Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hij liet ons aan de hand van twee studies zien wat er gebeurt in het brein van jonge kinderen die in armoede leven. Scherder sprak op het congres van de voedselbank met als titel ‘Kinderen geen honger meer’.
Hij pakt zijn 3D-model van het brein erbij. “Er zijn verschillende gebieden in de hersenen die allemaal een functie hebben. Daartussen lopen verbindingen die signalen van het ene gebied naar het andere gebied overbrengen. Die verbindingen hebben een witte kleur. Hoe hoger de kwaliteit van de verbindingen, hoe sneller het signaal van het ene naar het andere gebied. De stof die de verbindingen die witte kleur geeft, heet myeline.”
Zo hoog mogelijk
“Je wilt dat de kwaliteit van de myeline bij alle kinderen zo hoog mogelijk is, ze moeten in hun kinderjaren een reserve opbouwen waar ze hun hele leven iets aan hebben”, vertelt Scherder. “We weten dat armoede, financiële problematiek en alles wat daarmee samenhangt, de kwaliteit van de myeline negatief beïnvloedt, en daarmee dus de informatieoverdracht van het ene hersengebied naar het andere.”
En dan komt Scherder op zijn tweede punt. Hij wijst weer naar het 3D-model. “En hier ziet u de amandelkern.” Daar ontstaan gevoelens van angst, agitatie en impulsiviteit. Deze negatieve emoties worden onder controle gehouden door een ander gebied: de frontale kwab. In dat deel van het brein ligt ook het vermogen om te plannen en bepaalde handelingen aan te leren.”
Chronische stress
“Een kind dat last heeft van chronische stress ontwikkelt continu ontstekingsreacties die leiden tot schade aan de frontale kwab”, aldus Scherder. Dit heeft gevolgen als ze al volwassen zijn. De rem op angsten en negatieve emoties werkt hierdoor onvoldoende. Ook kunnen deze kinderen op volwassen leeftijd hinder ondervinden bij het aanbrengen van structuur in hun dag en het leren van vaardigheden.
.-.-.-.-.
Dit is een artikel uit nieuwsbrief Vitamine 1 – 2024
Lees ook de andere verhalen:
“Een uur per maand extra produceren voor de voedselbank, maakt het verschil”
Onbevangenheid kinderen nodig om huiver ouders te doorbreken