Bij de koffietafels van het uitgiftepunt zit Sasja. Ze is 39 jaar en zit in een scootmobiel. Ze is door haar ex-vriend zo ernstig mishandeld dat ze niet meer goed kan lopen. Haar leven is hierdoor ingrijpend veranderd en dit heeft ook zijn weerslag op haar kinderen. ‘Dat ik niet meer met ze buiten kan spelen, met ze mee kan doen als ze een watergevecht houden ofzo, dat vind ik het allerergst.’
Vooroordelen
‘Mensen hebben soms zo makkelijk vooroordelen over de Voedselbank. Maar ze vergeten vaak dat er een heel verhaal achter zit. Dat ik af en toe met een auto mijn pakket kom halen bijvoorbeeld. Maar dat is de auto van m’n schoonouders die we soms mogen gebruiken. Of dat het laksheid is waardoor ik hier naartoe moet. Mijn ex heeft alles meegenomen, ik bleef achter met een enorme schuld. Nog anderhalf jaar dan zijn we uit de schuldsanering, we zijn op de helft.’
‘We redden het zo goed met de hulp van de Voedselbank. Ik ben er open over dat ik naar de Voedselbank ga. De kinderen worden er heel af en toe mee gepest. Vaak door kinderen waarvan ik weet dat hun ouders hier ook komen. De kinderen vragen wel eens wanneer we weer op vakantie gaan. Vakantie, dat is luxe. Eerst gaan we aflossen en dan komt die vakantie later misschien wel weer.’
Bijzonder
Ik ben erg blij met de Voedselbank. Met Kerst heb ik samen met mijn vriend en sponsoren geregeld dat de vrijwilligers ook een kerstpakket kregen. Dat hebben ze wel verdiend. Dat stond nog in de krant, blijkbaar was dat heel bijzonder.’
