Nadat Cees Rokven (62 jaar) in Tilburg in 2007 na een mislukte operatie een progressieve dwarslaesie krijgt, kan hij niet meer werken. Een uitkering krijgt hij niet, omdat hij een zelfstandig beroep uitoefende. Een verzekering tegen arbeidsongeschiktheid had hij ook niet, omdat die te duur was. Cees en zijn vrouw Patty (55 jaar) hebben zodoende geen geld om eten te kopen. Het wekelijkse pakket van de Tilburgse Voedselbank is daarom uiterst welkom.
Cees Rokven was tot 2007 een veelgevraagde artiest. Hij werkte onder meer 20 jaar voor Emile Ratelband. Daarvoor gaf de artiest onder meer westernshows, deed aan messenwerpen en voerde kunsten uit met exotische diersoorten, zoals slangen, spinnen, krokodillen en schorpioenen.
Noodlot slaat toe
Het noodlot sloeg in 2007 toe. Cees kreeg toen plotseling uitvalsverschijnselen. Na onderzoek bleek dat zenuwen bekneld zaten in zijn ruggenmerg. Hij moest daarvoor een operatie ondergaan, anders zou hij binnen 1 jaar overlijden. “Een routineklus die duizenden keren per jaar goed verloopt”, verzekerde de specialist. “De kans dat ik een zenuw raak is altijd aanwezig”, waarschuwde hij wel.
Bij de Tilburgse artiest ging de operatie daarentegen goed mis. De specialist raakte een zenuw, waardoor Rokven een progressieve dwarslaesie opliep en steeds verder verlamd raakte. De Tilburger kon zijn beroep zodoende niet meer uitvoeren. Daarvoor was hij niet verzekerd, omdat dit te duur was (€2.800 per maand). Een WW- of bijstandsuitkering krijgt hij niet, omdat hij een zelfstandig beroep uitoefende en een eigen huis heeft. “We moeten eerst ons huis opeten, voordat we bijstand krijgen. Dat huis is volledig aangepast aan mijn lichamelijke omstandigheden. Zo is er een lift aanwezig. De huur van een andere woning is bovendien hoger dan onze huidige hypotheeklasten”, vertelt Cees verontwaardigd.
Geen geld voor eten
Naast een kleinere inhoud van het pakket is ook de sfeer bij de Tilburgse Voedselbank de afgelopen jaren ook veranderd volgens de familie Rokven. “In het verleden was het daar persoonlijker, zagen vrijwilligers dat het niet goed met je ging, maakten een praatje en legden nog wel eens een arm om je schouder. Dat was fijn. Tegenwoordig is de sfeer zakelijker”, constateert Patty.
Voedselpakket kleiner door crisis
Door bezuinigingen is de inhoud van het pakket afgelopen jaren wel achteruit gegaan. Enkele jaren geleden kreeg het echtpaar Rokven iedere week meestal 3 volle tassen mee van de Voedselbank. De laatste jaren is dat veel minder. Soms zitten er ook geen vlees(waren), aardappels, groenten of melkproducten in. “Dat kan ik de Voedselbank niet kwalijk nemen. Die is afhankelijk van leveranciers, die ook bezuinigen. Toch zou ik ook wel eens een plakje vlees op het brood willen. We eten vaak geroosterd brood”, stelt Patty. Zij en haar man kunnen meestal 2 tot 3 dagen met een pakket vooruit. Sommige producten zijn vaak nog maar beperkt houdbaar na aflevering. “Je wordt daardoor wel creatief en kookt veel soep”, legt Patty uit. Het doet haar vaak zeer als zij consumenten in supermarkten ziet lopen met volle winkelwagens, terwijl zij maar wat statiegeld van lege flessen te besteden heeft. “We zijn niet zielig, maar hadden het vroeger wel beter”, stelt Patty.
Hoe de toekomst eruit ziet voor het echtpaar Rokven is onduidelijk. Cees kreeg in 2007 te horen, dat hij nog maar 1 jaar te leven had. Inmiddels leeft hij al 8 jaar na de mislukte operatie. “Een specialist vroeg mij: van welk onkruid bent u gemaakt? Mijn ademhaling kan elk moment stoppen”, zegt Cees. Of hij zijn AOW-leeftijd van 66 jaar haalt, is de vraag. Dat zou een deel van de financiële problemen van de familie Rokven oplossen.
Auteur: Derk Klein Kranenberg, Doetinchem, juli 2015.
