Het leven van Jeanet is in korte tijd omgeslagen van luxe, comfort en onbezorgdheid naar honger, kou en alleen naar oplossingen zoeken. De voedselbank betekent voor haar méér dan eten: ‘Ik hoor er weer een beetje bij.’
Haar man had een goed lopend bedrijf, waardoor Jeanet nooit over geld hoefde na te denken. Alles ging vanzelf. ‘Ik leefde in een bubbel, weet ik nu.’ De ommekeer kwam onverwachts: het bedrijf ging failliet en Jeanet en haar man gingen uit elkaar. Het huis moest met verlies worden verkocht en Jeanet kwam met haar kinderen terecht in een klein flatje. De kinderen hadden een bed, maar Jeanet lag ‘s nachts op de slaapbank in de woonkamer. Door te letten op haar uitgaven probeerde Jeanet zich weer te focussen op de mooie dingen in het leven.
Dit ging goed totdat Jeanet medeaansprakelijk werd gesteld voor bedrijfsleningen van haar ex-man. Ineens had ze een hele grote schuld, met deurwaarders voor de deur en afsluiting van gas en licht als gevolg. De kinderen waren gelukkig inmiddels uit huis, zodat zij dit niet meekregen.
Haar leven is in korte tijd omgeslagen van luxe, comfort en onbezorgdheid naar honger, kou en oplossingen zoeken in je eentje. ‘Mensen bleven steeds vaker weg, hadden het te druk voor me. Langzamerhand raakte ik steeds meer buiten de maatschappij. Dat is misschien nog wel het moeilijkste: dat er niemand meer op bezoek komt en je nog weinig echte gesprekken hebt.’
‘Toen ik voor het eerst bij de voedselbank kwam, wist ik niet wat ik meemaakte! Het was er warm, er was koffie, ik kreeg een koekje, heerlijk. Toen ik de winkel in mocht, liepen we langs een medewerker die chocola aan het bijvullen was. Hij mikte er eentje in mijn karretje en zei ‘Alsjeblieft’. Dat gaf zo’n fijn gevoel. Ik ben met vier boodschappentassen naar huis gegaan. Ik was zó blij.’
Haar leven is hierdoor weer een beetje op de rails gekomen. Als ze met haar nummer in de hand op haar beurt wacht, heeft ze af en toe mooie gesprekken met mensen. ‘Je hoort er toch weer een beetje bij. Ik schaam me er niet voor dat ik elke week naar de voedselbank ga. Integendeel, het is alleen maar positief. Ik ben dezelfde persoon als toen ik geld had. Alleen zijn de omstandigheden nu anders.’
Erik Mathlener, Storytelling Gilde
